ค้นหาคำศัพท์

คำอธิบาย

เป็นคำอธิบายเรื่องมาตราเสียง คอร์ดขั้นคู่เสียงกุญแจเสียงหรือโมดเสียงทางไมเนอร์ของมาตรา

เสียงไดอาโทนิก ซึ่งมีระยะห่างระหว่างขั้นคู่เสียงใน 1 ช่วงคู่ 8  ของกุญแจเสียง เรียงลำดับเสียงตามธรรมชาติ ดังนี้:

ขั้นที่ 1 – ขั้นที่ 2 ห่างกัน 1 เสียงเต็มเช่น A-B

ขั้นที่ 2 – ขั้นที่ 3 ห่างกัน 1 ครึ่งเสียงเช่น B-C

ขั้นที่ 3 – ขั้นที่ 4 ห่างกัน 1 เสียงเต็มเช่น C-D

ขั้นที่ 4 – ขั้นที่ 5 ห่างกัน 1 เสียงเต็มเช่น D-E

ขั้นที่  5 – ขั้นที่ 6 ห่างกัน 1 ครึ่งเสียงเช่น E-F

ขั้นที่ 6 – ขั้นที่ 7 ห่างกัน 1 เสียงเต็มเช่น F-G

ขั้นที่ 7 – ขั้นที่ 8 ห่างกัน 1 เสียงเต็มเช่น G-A

คำอธิบาย

ความเป็นนักดนตรี

คำอธิบาย

ดนตรี  ดุริยางค์

คือเสียงที่เรียบเรียงขึ้นเป็นศิลปะอย่างมีระบบตามระเบียบแบบแผนและกฎเกณฑ์ที่สามารถควบคุมได้(Controllable organized sounds คันโทร้ลลาเบิล อ๊อร์กาไนซ์ด ซาวน์ดส)  มีส่วนประกอบสำคัญอย่างน้อย  6 ส่วน คือ เสียง /ทำนอง / จังหวะ / เสียงประสาน / ลีลาสอดประสานและองศาความดังเบาคำว่า Music อาจใช้หมายถึงโน้ตเพลง และบทเพลงได้ด้วย

คำอธิบายเพิ่มเติม

เสียงดนตรี(Toneโทน)

มีส่วนประกอบสำคัญอย่างน้อย 3 ส่วนคือ

1. ระดับสูง-ต่ำ(Pitches พิตเช็ส) เกิดจากความสั่นสะเทือนที่มีจำนวนคลื่นความถี่ต่างๆกันของวัตถุที่ใช้ทำเครื่องดนตรี

2. องศาความดัง-เบา(Dynamic ไดแน้มิก) เกิดจากแรงกระทำที่ผู้เล่นเล่นเครื่องดนตรีกระทำต่อเครื่องดนตรี

3. สีสันของเสียง(Timbre แต๊มเบอร์) เกิดจากคุณภาพเสียงที่แตกต่างกันของเครื่องดนตรีต่างสกุล  บางสกุลให้เสียงสว่างใส บางสกุลให้เสียงมืด บางสกุลให้เสียงกังวาน บางสกุลให้เสียงทึบ บางสกุลให้

เสียงกลมกล่อม  บางสกุลให้เสียงกระด้าง เป็นต้น ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับวัสดุที่ใช้ทำโครงของเครื่องดนตรี

ทำนองดนตรี(Melody เม็ลล้อดี)

 คือ อนุกรมของหน่วยเสียงที่นำมาเรียบเรียงเป็นวรรคตอนให้มีระดับสูง-ต่ำ (เรียกว่ามี Pitches พิตเช็ส) มีเสียงสั้น-ยาว (เรียกว่ามี Duration ดุเร้เชิน) มีทิศทางเดินขึ้น-เดินลง (เรียกว่ามี Direction ไดเร็กเชิน)  มีลักษณะการเคลื่อนที่แบบตามลำดับขั้นเสียงหรือกระโดดข้ามขั้นเสียง (เรียกว่ามี Progression เพรอเกรสเชิน) และมีจุดพักเพลง(เรียกว่ามี Cadence เคเดินซ์)

จังหวะดนตรี(Time ทายม์)

คือส่วนควบคุมทำนองดนตรีให้ดำเนินต่อเนื่องกันไปอย่างสม่ำเสมอตลอดบท ประกอบด้วยส่วนประกอบย่อย 3 ส่วนที่ต้องบรรเลงให้ดำเนินไปพร้อมกันเป็นเนื้อเดียวกัน คือ

1.มีเทอร์(Meter) คือเครื่องหมายประจำจังหวะ

ที่กำหนดจำนวนจังหวะนับ(Beatบีต)เป็นกลุ่ม

กลุ่มละเท่ากัน กำหนดให้จังหวะนับที่ 1 ของกลุ่มเป็นจังหวะหนัก และทุกจังหวะนับต้องตกคงที่ เมื่อบันทึกโน้ตลงบรรทัดห้าเส้น จะบรรจุกลุ่มตัวโน้ตลงกลุ่มละห้อง

 2.รีเทิม(Rhythm)คือลักษณะจังหวะที่กำหนดแบบรูปการเคาะจังหวะที่ซอยออกมาจากกลุ่มจังหวะนับตามมีเทอร์ให้มีจุดเน้นและจุดคลายต่างๆกันตามกระบวนแบบ(Stylesสตายล์ส) ของดนตรี

    3. เต๊มโป(Tempo) คืออัตราความช้า-เร็วของการดำเนินจังหวะ

เสียงประสาน(Harmony ฮ้าร์เมนี)

คือการนำเอากลุ่มเสียงร่วมคอร์ด (Chord sounds คอร์ด ซาวน์ดส) มาบรรเลงประสานเสียงกับตัวโน้ตตัวที่เป็นจุดเน้นในมีเทอร์

ลีลาสอดประสาน(Counterpoint เคาน์เทอร์พอยน์ต)

คือทำนองอีก 1 ทำนองหรือมากกว่าที่นำมาบรรเลงสอดประสานกับทำนองหลัก

คำอธิบาย

จุดพักเพลงแบบผู้ชาย

คือจบท่อนที่จังหวะเคาะแรกของห้องซึ่งเป็นจังหวะหนัก (Down beatดาวน์ บีต)ตรงกันข้ามกับจุดพักเพลงแบบผู้หญิง (Feminine cadenceแฟ้มเมอะนีน เค้เดินซ์) ซึ่งจบท่อนที่จังหวะเคาะที่ 2 หรือ 3 หรือ 4 หรือจังหวะยกที่จังหวะนับอื่นๆของห้องซึ่งเป็นจังหวะเบา (Up beatเอิ๊พ บีท)

คำอธิบาย

ลึกลับ